ευέκπτωτος

εὐέκπτωτος, -ον (Α)

αυτός που ξεπέφτει εύκολα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + έκ-πτωτος (< εκ-πίπτω), τ. που εμφανίζει το θ. πτω- (πρβλ. πτώ-ση, πέ-πτω-κα)].